Wat is titaniumdioxide?
De belangrijkste component van titaniumdioxide is TiO2, wat een belangrijk anorganisch chemisch pigment is in de vorm van een witte vaste stof of poeder. Het is niet-giftig, heeft een hoge witheid en helderheid en wordt beschouwd als het beste witte pigment voor het verbeteren van materiële witheid. Het wordt veel gebruikt in industrieën zoals coatings, kunststoffen, rubber, papier, inkt, keramiek, glas, enz.
Ⅰ.Titanium dioxide industrie ketendiagram:
（1） De stroomopwaartse van de titaniumdioxide -industriële keten bestaat uit grondstoffen, waaronder ilmeniet, titaniumconcentraat, rutiel, enz.;
（2） De midstream verwijst naar titaniumdioxideproducten.
（3） De stroomafwaarts is het toepassingsveld van titaniumdioxide.Titaniumdioxide wordt veel gebruikt op verschillende velden zoals coatings, kunststoffen, papierprogramma, inkt, rubber, enz.
Ⅱ De kristalstructuur van titaniumdioxide ：
Titaniumdioxide is een soort polymorfe verbinding, die drie gemeenschappelijke kristalvormen in de natuur heeft, namelijk anatase, rutiel en Brookite.
Zowel Rutile als Anatase behoren tot het tetragonaal kristallen systeem, die stabiel zijn bij normale temperatuur; Brookite behoort tot het orthorhombisch kristallen systeem, met onstabiele kristalstructuur, dus het heeft momenteel weinig praktische waarde in de industrie.
Onder de drie structuren is de rutiele fase de meest stabiele. Anatase -fase zal onomkeerbaar transformeren in rutiele fase boven 900 ° C, terwijl de Brookite -fase onomkeerbaar zal transformeren in rutiele fase boven 650 ° C.
（1） Rutiele fase titaniumdioxide
In rutiele fase titaniumdioxide bevinden TI-atomen zich in het midden van het kristalrooster en zes zuurstofatomen bevinden zich aan de hoeken van de titanium-zuurstof octaëder. Elke octaëder is verbonden met 10 omliggende octaëdrons (inclusief acht delende hoekpunten en twee delende randen), en twee TiO2 -moleculen vormen een eenheidscel.
Schematisch diagram van kristalcel van titaniumdioxide van rutielfase (links)
De verbindingsmethode van titaniumoxide octaëder (rechts)
（2） ANATASE FASE TITANIUM DIOXIDE
In anatase-fase titaniumdioxide is elk titanium-oxygen octaëder verbonden met 8 omliggende octaëdrons (4 delende randen en 4 delende hoekpunten), en 4 TiO2-moleculen vormen een eenheidscel.
Schematisch diagram van kristalcel van titaniumdioxide van rutielfase (links)
De verbindingsmethode van titaniumoxide octaëder (rechts)
Ⅲ.Preparatiemethoden van titaniumdioxide:
Het productieproces van titaniumdioxide omvat voornamelijk zwavelzuurproces en chloreringsproces.
（1） Zwavelzuurproces
Het zwavelzuurproces van de productie van titaniumdioxide omvat de acidolysereactie van titaniumijzerpoeder met geconcentreerd zwavelzuur om titaniumsulfaat te produceren, dat vervolgens wordt gehydrolyseerd om metatitaanzuur te produceren. Na calcinatie en verplettering worden titaniumdioxideproducten verkregen. Deze methode kan anatase en rutiel titaniumdioxide produceren.
（2） Chloreringsproces
Het chloreringsproces van de productie van titaniumdioxide omvat het mengen van rutiel- of high-titanium slakkenpoeder met cola en vervolgens chlorering bij hoge temperatuur om titaniumtetrachloride te produceren. Na oxidatie op hoge temperatuur wordt het titaniumdioxideproduct verkregen door filtratie, water wassen, drogen en verpletteren. Het chloreringsproces van de productie van titaniumdioxide kan alleen rutiele producten produceren.
Hoe de authenticiteit van titaniumdioxide onderscheiden?
I. Fysieke methoden:
（1）De eenvoudigste methode is om de textuur per aanraking te vergelijken. Valse titaniumdioxide voelt soepeler aan, terwijl echte titaniumdioxide ruwer aanvoelt.
（2）Door te spoelen met water, als u wat titaniumdioxide op uw hand legt, is de nep gemakkelijk af te wassen, terwijl de echte niet gemakkelijk te wassen is.
（3）Neem een kop schoon water en laat er titaniumdioxide in vallen. Degene die naar het oppervlak drijft, is echt, terwijl degene die zich op de bodem vestigt, nep is (deze methode werkt mogelijk niet voor geactiveerde of gemodificeerde producten).
（4）Controleer de oplosbaarheid in water. Over het algemeen is titaniumdioxide oplosbaar in water (behalve voor titaniumdioxide die speciaal is ontworpen voor kunststoffen, inkten en sommige synthetische titaniumdioxide, die onoplosbaar zijn in water).
II. Chemische methoden:
(1) Als calciumpoeder wordt toegevoegd: het toevoegen van zoutzuur zal een krachtige reactie veroorzaken met een piepend geluid, vergezeld van de productie van een groot aantal bellen (omdat calciumcarbonaat reageert met zuur om koolstofdioxide te produceren).
(2) Als lithopon wordt toegevoegd: het toevoegen van verdund zwavelzuur of zoutzuur zal een rotte eiergeur produceren.
(3) Als het monster hydrofoob is, zal het toevoegen van zoutzuur geen reactie veroorzaken. Na het bevochtigen met ethanol en vervolgens het toevoegen van zoutzuur, als bubbels worden geproduceerd, bewijst het dat het monster gecoat calciumcarbonaatpoeder bevat.
Iii. Er zijn ook twee andere goede methoden:
(1) Door dezelfde formule van PP + 30% GF + 5% PP-G-G-MAH + 0,5% titaniumdioxidepoeder te gebruiken, hoe lager de sterkte van het resulterende materiaal, hoe authentieker het titaniumdioxide (Rutile) is.
(2) Selecteer een transparante hars, zoals transparante ABS met toegevoegde titaniumdioxidepoeder van 0,5%. Meet de lichttransmissie. Hoe lager de lichttransmissie is, hoe authentieker het titaniumdioxidepoeder is.
Posttijd: mei-31-2024
